Do wnikliwej analizy każdego z pacjentów potrzebne są modele gipsowe zębów, zdjęcia rentgenowskie i niekiedy tomograficzne. Przeprowadzamy analizę zwarcia czyli kontaktu zębów za pomocą artykulatora. Często to, co widzimy w jamie ustnej nie jest faktyczną, właściwą relacją zębów w odniesieniu do stawów skroniowo-żuchwowych.
Istnieją dwa położenia, które powinno się uwzględniać przy planowaniu leczenia: jedno wyznaczają oba stawy skroniowo-żuchwowe, których działanie i budowa powinny być symetryczne i bez zakłóceń.
Druga relacja to wzajemny kontakt zębów górnych i dolnych, taki, w którym zęby stykają się w największej liczbie punktów.
Jeśli pomiędzy położeniem stawowym (relacja centralna) a zwarciem zębów (okluzja centralna) istnieje duża różnica – wówczas mamy do czynienia ze zwiększonym ścieraniem i przeciążeniami zębów, recesjami (ucieczką dziąsła) czy uszkodzeniami prac protetycznych.
Czasem można od razu skupić się na ortodoncji, niekiedy możliwe jest jedynie leczenie protetyczne. W pewnych przypadkach konieczne jest połączenie ortodoncji i protetyki (aparat i w następnej kolejności mosty/implanty).
Korona to uzupełnienie protetyczne, odtwarzające anatomiczny kształt zęba. Jeśli ząb uległ uszkodzeniu przez próchnicę, był leczony kanałowo to właśnie dzięki koronie możemy odbudować jego kształt, nadać mu nowy kolor i poprawić estetykę uśmiechu.
Korony mogą być wykonane na różnych podbudowach: na metalu (stal chromo-kobaltowa, tytan, stop złota) albo, gdy chcemy by były bardziej estetyczne- na tlenku cyrkonu lub aluminie. W odcinkach przednich, ze względu na doskonałą przezierność i naturalne kolory stosujemy głównie korony pełnoceramiczne-bezmetalowe. Wadą koron, w których skład wchodzi warstwa metalu jest ciemny pas w miejscu styku korony z dziąsłem.
Jest konstrukcją o większym zasięgu niż korona, dotyczy bowiem kilku zębów, które muszą zostać oszlifowane przed jego wykonaniem.
Nie każdy brak zębowy można uzupełnić mostem. Jeśli brakuje zbyt wielu zębów zaprojektowanie takiego uzupełnienia może nie być możliwe. Konieczne są co najmniej dwa zęby, stanowiące filary przyszłego mostu.
Braki pojedynczych zębów najlepiej uzupełnić za pomocą implantów. Są to tytanowe śruby, wprowadzane miejsce utraconego zęba lub zębów. Jest to rozwiązanie najlepsze dla pacjenta, unika się bowiem szlifowania zębów. Aby móc założyć koronę konieczne jest zamontowanie elementu pośredniego – łącznika. Na nim osadza się koronę.
Zarówno łączniki jak i korony wykonywane są z różnych materiałów. Dobór i zaplanowanie leczenia odbywa się po wnikliwej analizie danego przypadku.
W przypadku utraty większej ilości zębów, najlepszym rozwiązaniem są mosty i protezy oparte na implantach. Rozwiązanie takie gwarantuje przywrócenie utraconej estetyki oraz funkcji żucia. Stosując implanty zębowe zastępujemy utracone korzenie zębów, dzięki czemu zatrzymujemy w tym miejscu proces zaniku tkanki kostnej.
To cienkie nakładki o doskonałej estetyce, pozwalające na odbudowę zniszczonej przedniej powierzchni zęba. Można stosować je również do odbudowywania bocznych powierzchni zębów (np. gdy chcemy zamknąć szpary pomiędzy poszczególnymi zębami). Licówki stosuje się głównie u pacjentów, którzy chcą zmienić kształt zębów, lub pozbyć się przebarwień.
Licówka nakładana jest od wargowej, widocznej strony zęba. Zwykle stosuje się licówki wykonane z porcelany, ponieważ jest to materiał o doskonałych walorach estetycznych i dużej wytrzymałości.
Pacjenci mający licówki muszą pamiętać o właściwej diecie – nie można nagryzać twardych pokarmów, ponieważ mogą one uszkodzić strukturę licówki lub ją odkleić.